«تمساح خونی» پرفروشترین فیلم هفته ؛ «پرویز خان» در رده آخر
تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۲۵۷۸۱
آمار مخاطبان سینمای ایران از ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر گذشت و فیلم سینمایی «سال گربه» با گذشت سه روز از پخش در جایگاه دوم اکران هفته قرار گرفت.
به گزارش خبرنگار مهر، برمبنای آمار سمفا تا ساعت ۱۰ شب ۲۵ فروردین ماه ۱۴۰۳، تاکنون ۲ میلیون و ۲۲۲ هزار و ۹۳۷ نفر در ۶۳ هزار و ۶۴۰ سانسی که ۸ فیلم سینمای ایران در سالنهای سینمایی به نمایش گذاشته شدهاند، به تماشای آثار نشسته اند و فروشی نزدیک به ۱۴۱ میلیارد و ۶۲۱ میلیون و ۷۸۹ هزار تومان را برای سینمای ایران به ارمغان آوردهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در هفت روز گذشته، فیلمهای سینمای ایران فرصت نمایش در ۱۷ هزار و ۵۷۷ سانس را پیدا کرده و توسط ۶۱۹ هزار و ۱۷۴ نفر تماشا شده اند. به این ترتیب در این هفته، میزان فروش سینمای ایران عددی معادل با ۳۶ میلیارد و ۸۵۷ میلیون و ۳۴۶ هزار تومان بوده است.
بر این مبنا میانگین مخاطبان هر کدام از فیلمهای سینمای ایران در هر سانس عددی نزدیک به ۳۵ نفر بوده است.
گام بلند بهرام افشاری برای رقابت با جواد عزتی«تمساح خونی» پرفروشترین فیلم هفته گذشته است. زیرا این فیلم توانسته در هفت روز گذشته به فروشی معادل با ۱۹ میلیارد و ۷۸۹ میلیون و ۸۴۴ هزار تومان دست پیدا کند که تقریباً نزدیک به نیمی از فروش کل سینمای ایران را تشکیل میدهد.
«تمساح خونی» که اکران خود را از ۱۶ اسفند ماه سال قبل در قالب اکران نورورزی آغاز کرده است، با در اختیار داشتن ۵۹۷ سالن سینما در سال جاری، توسط ۱ میلیون و ۵۴۷ هزار نفر تماشا شده و به فروشی بیشتر از ۹۸ میلیارد تومان رسیده است. این فیلم همچنان پرفروش ترین فیلم گروه سینمایی و سال ۱۴۰۳ است.
بر مبنای آمار ارایه شده، میانگین مخاطبان فیلم «تمساح خونی» در هر سانس، عددی نزدیک به ۵۰ نفر است.
«سال گربه» نیز در رده دوم جدول پرفروشترین آثار سینمای ایران در هفت روز گذشته قرار دارد. ۸ میلیارد و ۳۲۶ میلیون و ۲۶۵ هزار تومان عددی است که از فروش فیلم مصطفی تفی زاده در هفت روز گذشته اعلام شده است.
«سال گربه» که اکران خود را از ۲۲ فروردین ماه سال ۱۴۰۳ به کارگردانی مصطفی تقی زاده و تهیه کنندگی سعید خانی با پخش «خانه فیلم» به سرگروهی پردیس سینمایی مگامال آغاز کرده است، با در اختیار داشتن ۳۵۶ سالن سینما در سال جاری، توسط ۱۱۷ هزار نفر تماشا شده و به فروشی بیشتر از ۸ میلیارد تومان رسیده است. این فیلم با گذشت تنها سه روز از اکران تمامی رقبای بسته اکران نوروزی خود را پشت سر گذاشته و آماده رقابت در کسب رکوردها با «تمساح خونی» است.
چه فیلم هایی در رده سوم تا هشتم قرار دارند«بی بدن» نیز در رده سوم جدول پرفروشها قرار دارد. زیرا در یک هفته گذشته به فروشی معادل با ۶ میلیارد و ۴۴۵ میلیون و ۶۸۷ هزار تومان رسیده است.
«بی بدن» که اکران خود را از ۲۳ اسفند ماه سال ۱۴۰۲ در قالب اکران نورورزی آغاز کرده است، با در اختیار داشتن ۴۴۶ سالن سینما در سال جاری، توسط ۳۲۵ هزار نفر تماشا شده و به فروشی بیشتر از ۲۱ میلیارد تومان رسیده است. «بی بدن» این هفته از «سال گربه» عقب افتاده است و در جایگاه سوم فروش هفته قرار دارد.
«آسمان غرب» به تهیهکنندگی حبیب والی نژاد نیز در یک هفته گذشته توسط ۱۳ هزار و ۹۷۹ نفر تماشا شده و به فروشی معادل با ۶۵۱ میلیون تومان و ۷۹۱ هزار تومان رسیده است. به این ترتیب این اثر در رده چهارم جدول پرفروشهای هفتهای که گذشت قرار میگیرد.
«آپاراتچی» نیز در هفت روز گذشته توسط ۱۱ هزار و ۵۳۴ نفر تماشا شده و به فروشی بیش تر از ۶۱۴ میلیون تومان رسیده است. بنابراین این فیلم نیز در رده پنجم جدول پرفروشها قرار دارد.
«ایلیا؛ جست و جوی قهرمان» نیز با در اختیار داشتن ۲۱۲ سالن سینما و ۹۷۱ سانس در هفت روز گذشته، پذیرای بیش از ۹ هزار مخاطب بوده و به فروشی معادل با ۴۵۷ میلیون و ۲۶۷ هزار تومان رسیده است. به این ترتیب این فیلم نیز در رده ششم جدول پرمخاطبترین آثار هفت روز گذشته سینمای ایران قرار میگیرد.
«نوروز» به کارگردانی سهیل موفق نیز با در اختیار داشتن ۱۹۱ سالن سینما در هفت روز گذشته، توسط ۸ هزار و ۵۸۰ نفر تماشا شده است و به فروشی معادل ۴۴۰ میلیون و ۵۷۴ هزار تومان دست یافته است. به این ترتیب این فیلم نیز در رده هفتم جدول پرمخاطبترین آثار هفت روز گذشته سینمای ایران قرار میگیرد.
«پرویز خان» به تهیهکنندگی عطا پناهی نیز در یک هفته گذشته توسط ۴ هزار و ۹۶ نفر تماشا شده و به فروشی معادل با ۲۳۸ میلیون تومان و ۳۵۹ هزار تومان رسیده است. به این ترتیت این اثر در انتهای جدول پرفروشهای هفتهای که گذشت قرار میگیرد.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: حضور چشمگیر هنرمندان در بدرقه رضا داوودنژاد (عکس) بازیگران اصلی بازار سینمای ایران چه اشخاص و سازمانهایی هستند؟ فروش سینمای ایران در هفته سوم فروردینمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: سینمای ایران فروش هفتگی تمساح خونی هزار تومان رسیده اختیار داشتن فروشی معادل فروشی معادل هفت روز گذشته سینمای ایران سالن سینما قرار می گیرد جدول پرفروش تمساح خونی هفته گذشته نیز در رده هزار نفر سال گربه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۲۵۷۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درآمد میلیون دلاری شبکههای ماهوارهای از سینمای ایران! چرا و چگونه؟!
اینکه پرفروشترین فیلمهای یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکههای ماهوارهای دنبال کردهاند، نکاتی نگرانکننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن میآورد که موارد متعددی را از حیفومیل و خروج ارز و البته از همه مهمتر کاهش مرجعیت رسانهای تلویزیون شامل میشود.
به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه شهروند، یکی از نقاط قوت مدیریت سینمای ایران در این چند وقت اخیر فروش هزار یا به روایتی دقیقتر هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در نزدیک به یک سال اخیر عنوان شده است. دستاوردی رکوردشکن و نویدبخش که البته با توجه به حقایقی که در ارتباط با این آمار رسانهای شده، سوالات و تردیدهایی را نیز در فضای سینمای ایران به وجود آورده است، بهخصوص از این نظر که این دستاورد آماری متعلق به تمامیت سینمای ایران در اکران یک سال اخیر نبوده و تنها و تنها به درصدی از فیلمهای روی پرده تعلق دارد. بگذارید اینگونه بگوییم که از مجموع فروش هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در سال گذشته بیش از یکمیلیارد تومان مربوط به هفت فیلم «فسیل»، «هتل»، «تمساح خونی»، «هاوایی»، «شهر هرت»، «ویلای ساحلی» و «بچهزرنگ» بوده و در نقطه مقابل نیز نزدیک به ٦٠ فیلم دیگری که روی پرده آمدهاند، روی هم کمتر از ٢٠٠میلیارد تومان فروختهاند، یعنی پرفروشترین فیلمهای یک سال اخیر سینمای ایران -البته اگر «بچهزرنگ» را از فهرست خارج کنیم- ٦ فیلم کمدی هستند. فیلمهایی که البته در نگاهی دقیقتر، علاوه بر کمدیبودن از یک نظر دیگر نیز با هم مشابهت و پیوند دارند: تبلیغات خارج از تلویزیون، به خصوص در شبکههای ماهوارهای!
این مطلب با نگاه به این وجه از پیوند ٦ فیلم پرفروش سینمای ایران در یک سال گذشته به رشته تحریر درآمده است.
اینکه پرفروشترین فیلمهای یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکههای ماهوارهای دنبال کردهاند، نکاتی نگرانکننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن میآورد که موارد متعددی را از حیفومیل و خروج ارز و البته از همه مهمتر کاهش مرجعیت رسانهای تلویزیون شامل میشود.
در واقع این واقعیت که تمام ٦ فیلم پرفروش سال گذشته، فیلمهایی هستند که تبلیغاتشان از شبکههای ماهوارهای پخش شده؛ چه از نظر آماری و چه از منظر شرایطی که منجر به این وضع شده و البته پیامدهایی که این اتفاق میتواند به دنبال داشته باشد، به نحو طعنهآمیزی آزاردهنده و البته در عین حال، آموزنده است و نشان میدهد که سیاستهای نسنجیده شماری از مدیران میانی فرهنگ چگونه میتواند سیاستهای عمومی فرهنگ کشور را دچار اختلال و خدشه کند.
آمار و ارقام ترسناک
دادههایی که درباره تبلیغات فیلمهای سینمایی ایرانی در شبکههای ماهوارهای منتشر شده، عجیب و ترسناک هستند:
سال گذشته کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» گفته بود که «رسانههای خارجی هفتهای ۵ تا ۱۵هزار دلار برای تبلیغ فیلمهای ایرانی میگیرند.» این فیلمساز البته بلافاصله یکی از فیلمهای روی پرده را مثال زده بود که مبلغ گزافی -حدود ۲۵۰هزار دلار- داده و تمام باکس تبلیغات آن شبکههای ماهوارهای را برای فیلمش گرفته، تا با تبلیغ تماموقت، هم فروش بالای فیلمش را تضمین کند و هم اینکه فرصت تبلیغ برای فیلمهای رقیب باقی نگذارد.
دادههای ترسناک در این زمینه ادامه دارند: «چندی پیش یک خبرگزاری نوشته بود که سال گذشته سینمای ایران بیش از صدمیلیارد تومان تنها به یکی از شبکههای ماهوارهای تبلیغبگیر داده، به این معنا که تنها برای امری غیرضروری مانند تبلیغ فیلم که در شرایط درست در داخل کشور باکیفیتتر و بهتر هم میتواند انجام گیرد، رقمی تقریبا معادل یکونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.
یک حسابوکتاب ساده
سال گذشته یکی از روزنامهها از قول یکی از مدیران بازاریابی شبکههای ماهوارهای نقل کرده بود که «برای پخش تیزر یکماهه فیلمها که شامل ٢٤٠ نوبت طی ٣٠ روز میشود، مبلغ ١٠هزار دلار دریافت میشود. برای پکیج ٥٤٠ نوبت پخش یک دقیقهای برای تبلیغ آثار هم صاحبان آثار باید بین ٦٠ تا ٨٠هزار دلار کنار بگذارند.»
حالا در شرایطی که سال گذشته بالای ۱۰ فیلم تنها در شبکه جم تبلیغ داشتند -آن هم نه یکبار و ١٠ بار، بلکه به طرز مشمئزکنندهای بیشتر از هزار بار- و این وضع همین حالا هم برای فیلمهای «تمساح خونی»، «بیبدن» و «سال گربه» ادامه دارد؛ با یک حساب سرانگشتی میتوان متوجه شد که سینمای ایران تنها در یک سال گذشته برای تبلیغات فیلمها چقدر هزینه کرده است!
آغاز ماجرا
اما اینکه چه شد که تبلیغات آثار سینمایی سر از شبکههای ماهوارهای درآورد، باید به روزهایی برگشت که تلویزیون که زمانی به محصولات فرهنگی روی خوش نشان میداد و به تریبونی برای بهتر دیدهشدن آثار سینمایی تبدیل شده بود، تغییر رویه داد و شروع کرد به مقاومت مقابل پخش تبلیغات سینمایی و انداختن انواع و اقسام سنگهای مختلف پیشپای محصولات سینمایی که از این میان میتوان از سختگیریهای فراوان تا ممیزیهای مستقل سازمان صداوسیما فراتر از آنچه وزارت ارشاد مصوب کرده، اشاره کرد.
این موارد که نارضایتیهای بسیاری را موجب شدند، کمکم کنداکتور تلویزیون را خالی از تبلیغات محصولات سینمایی کردند و در ادامه نیز با قواعد و مقرراتی جدید از قبیل لزوم انجام ممیزیهایی عجیب و جدید صاحبان آثار را به سمت شبکههای ماهوارهای کوچ دادند.
چندی پیش سعید خانی، پخشکننده سینما و تهیهکننده آثاری مانند «من»، «دوزیست»، «حرفهای» و «سال گربه» در این زمینه گفته بود که «مشکل اینجاست که شماری از مدیران تلویزیون درک درستی از محصول فرهنگی ندارند و در نتیجه نمیتوانند ارتباط خوبی با سینما برقرار کنند. همه ما در یک کشور زندگی میکنیم و این طبیعی است که حق داشته باشیم سینما به تلویزیون کمک کند. اما متاسفانه چنین نگاهی در سازمان صداوسیما وجود ندارد و چنین میشود که حتی فیلمی مانند «دسته دختران» هم که یک فیلم ارزشی و دفاع مقدسی و در راستای سیاستهای تلویزیون است، از تیزر بیبهره میماند. اتفاقی که البته یک زمانی کاملا برعکس بود، ولی حالا دیگر آن نگاه کلان در مدیران تلویزیون وجود ندارد.»
چرا تلویزیون نه؟!
اما در شرایطی که تقریبا تکتک صاحبان فیلمها به لزوم جلوگیری از خروج ارز از کشور واقفند و در عین حال، به تازگی نیز از موضعگیری شدید دولت و به خصوص عباس محمدیان، مدیرکل دفتر تبلیغات ارشاد، مبنی بر لزوم مقابله با پدیده خروج ارز و سرمایه از کشور و البته برخورد با فیلمهای تبلیغشده در ماهواره آگاهی یافتهاند؛ پس چرا فیلمسازان و صاحبان فیلمها چنین تصمیمی میگیرند و تبلیغ فیلمشان را به ماهوارهها میدهند؟
شماری از سینماگران به تازگی در پاسخ به این پرسش، از کاهش ضریب نفوذ تلویزیون و کاهش شمار مخاطبان این رسانه به عنوان یکی از دلایل این امر نام بردهاند. این همان چیزی است که چندی پیش رئیس مرکز تحقیقات صداوسیما هم گفته بود که دیگر نمیتوانیم انتظار مخاطبان ۸۰ و ۹۰درصدی داشته باشیم.
نکته دیگری که در این میان وجود دارد، عدم صرفه مالی تبلیغات در تلویزیون است. به گزارش ایدنا، رسانه جامع تبلیغات تجاری ایران، تا قبل از ریاست پیمان جبلی، صداوسیما بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ تیزر تبلیغاتی را به فیلمهای سینمایی اختصاص میداد که نوعی یارانه به کالاهای فرهنگی بود، اما در دوره جدید صداوسیما این معادله برعکس شده و تنها ۱۰ تا ۱۵ تیزر تبلیغاتی به فیلمها اختصاص داده میشود و سازندگان باید هزینه تبلیغات بیشتر را پرداخت کنند.
امیرحسین علمالهدی، یکی از مدیران فرهنگی دولتهای گذشته و کارشناس اقتصاد سینما، با اشاره به اینکه «دلیل رجوع صاحبان آثار سینمایی به تبلیغات ماهوارهای کاهش ضریب نفوذ تلویزیون است که البته این هم تنها در مورد ۴۰درصد از سینمای ایران صدق میکند و روی ۶۰درصد باقی فیلمها تاثیر چندانی ندارد»، میگوید: «علاوه بر این، تبلیغات در تلویزیون بر اساس اعداد و ارقام صرف مالی چندانی برای سازندگان آثار ندارد، بنابراین آنها ترجیح میدهند تبلیغ کارشان را با هزینهای کمتر انجام دهند. البته در حال حاضر عدد دقیقی از میزان پول دریافتی تلویزیون بابت پخش تیزر ندارم، اما آخرین رقمی که در ذهنم هست، این استدلال را به من میدهد که تبلیغ فیلم در تلویزیون شاید بهصرفه نباشد.»
حرف آخر
نتیجه این تصمیم مقرونبهصرفه نبودن تبلیغات در تلویزیون برای فیلمهای سینمای ایران و کوچ تبلیغات سینمایی به ماهوارههاست که همانطور که گفته شد باعث خروج یکونیم میلیون دلار ارز شده و این پرسش را در شماری از خبرگزاریها به وجود آورده است که «با ادامه این روند، آیا غیر از این است که سود رکوردشکنیهای سینمای ایران بیش از اینکه به نفع سینما یا حتی تلویزیون ایران تمام شود، به جیب یکسری ماهوارهها ریخته میشود؟»
واقعا آیا رواست که سرمایههای کشور اینگونه از کشور خارج شود؟ آیا نباید کاری کرد و به خصوص نهادهای نظارتی نباید تلویزیون را وادار کنند در این راستا گامی بردارد؟!
انتهای پیام